More Pokerflat By Ro, 1 February 2005

We staan. Anders kan je het niet noemen. We zijn niet aan het dansen, en we zitten ook niet. We wiebelen wel, of we denken dat we wiebelen. Maar dansen noemen we het niet.
In de verte horen we onszelf praten. Guido Schneider is bezig zijn favoriete Pokerflat plaatjes aan het opleggen. En wij wiebelen en staan en horen onszelf praten.
Eerder kwam ik binnen in de More, met een voor dit tijdstip redelijk less publiek. Herr Arter vermaakt ons met minimal uit zijn koffer, en ik ben benieuwd of Guido Schneider deze week wel zin heeft om te komen.

Herr Arter had zijn set goed opgebouwd, schroefde zijn pitch af en toe iets door, en kreeg het schaarse publiek aan het dansen.
Deze dj, al geruime tijd bezig met Electronation met collega Terry Toner, weet naast electro ook wat house is en naast een goede platenkeus ook wat mixen is.

Guido Schneider, de man die Hawtin ook wel op zijn draaitafel heeft liggen, en die al sinds jaren met Steve Bug samenwerkt, vertoeft veel in de studio, en tot nu toe veel minder achter de draaitafels zelf. Veel producties heeft hij al op zijn naam staan, onder andere op het Pokerflat laben en zijn eigen label Neue Welten, en hij heeft zichzelf min of meer met deze producties gelanceerd. Leuke vooruitzichten, maar zijn draaikwaliteiten een gevolg van goede producties, of anders: zijn veel producties een directe oorzaak van draaikwaliteiten?
Guido Schneider zijn mixjes waren niet spectaculair net als zijn platenkeus: Bugnology, de nieuwste cd van Steve Bug, nam hij als leidraad, uitermate vermakelijk, maar inmiddels wel bekend. Weinig technische hoogstandjes, veel lange mixen, en veel hitjes waren de ingredienten van zijn set. Danspaswaardig, dat zeker, en gezelligheid ten top in de More ondanks het af en toe verdwaalde publiek, maar dankzij mijn vriendengroep die zonder publiek ook een feestje weet te bouwen.
Na zijn set is het duidelijk, als het al niet duidelijk was: produceren en draaien zijn verschillende dingen in de wereld van elektronische muziek.

De Martini Bros sloten de avond af, of eigenlijk: sloten het feest af. Dj Cle en Mike Vamp, afkomstig uit Berlijn, zijn het waarschijnlijk niet gewend dat feestjes om 5 uur zijn afgelopen, en zo zien ze er ook uit.
Na de top 40 van Schneider was het wachten op donkere platen in een rapper tempo dan we gewend waren van deze voorganger. Dat kregen we, deels. Veel minder hitjes, snellere mixen, en een effectenbox bleek dus toch aanwezig te zijn. Samen gooien ze aardig wat venijn in de avond waar de mensen die nog over waren wel over te spreken waren. Een klein groepje voor de dj booth ging los, en de dj booth ging zelf ook los.

De Pokerflat avond was voor mij leuk, ik denk voor de organisator minder leuk, vanwege de vrij geringe opkomst. Jammer vond ik de set van Guido Schneider, maar dat komt waarschijnlijk door mijn verwachtingen. Een tweede kans vind ik dat hij verdient; misschien een langere set, of later op de avond.
In april staat hij weer geboekt, dit keer in Rotterdam, wie weet maakt hij dan alles goed.



Waar de gezelligheid geen grenzen kent, daar staan andere mensen verdwaasd op de dansvloer, anderen doen een serieuze poging, en weer anderen zitten, zoals mensen zitten op feesten.