Innercity partyreport By Paul Bergenh., 20 December 2004

Partyreport door Saron

INNERCITY 2004: Las Vegas meets Amsterdam

18 december een van de laatste grote feesten van 2004: Innercity Las Vegas in de RAI te Amsterdam. Ondanks het stellige voornemen nooit naar Innercity te gaan, ben ik alsnog overgehaald om het een keer te proberen. Een obstakel moest worden overwonnen, want Innercity bleek helemaal uitverkocht. Op marktplaats.nl staan altijd nog wel kaarten te koop, maar de prijzen varieerden in dit geval tussen de 80 euro en 150 euro voor 1 kaartje. Weliswaar hanteerde ID&T het 2 voor de prijs van 1 principe, maar de marktplaatsprijzen waren desondanks veel te hoog. Op hoop van zegen een oproep geplaatst voor een halve kaart. Tot mijn verbazing kreeg ik het aanbod om met een stel wildvreemde mensen mee te gaan. Een telefoontje later hadden we een zeer schappelijke overeenkomst: ik mocht mee voor de normale prijs. Aangekomen bij de RAI bleken de mensen in kwestie ontzettend vriendelijk en zeer goed gezelschap.

Bij binnenkomst werd het programma annex plattegrondje van het feest uitgereikt. Dan moet je deze wel aannemen, anders loop je je de hele nacht een ongeluk op zoek naar zalen en toiletten. Ondergetekende heeft zich de hele nacht een ongeluk gezocht naar toiletten en trof de juiste dj's steeds per ongeluk. De overweldigende aankleding geheel in Las Vegas-stijl nam alle aandacht in beslag. Kermisattracties, gokkasten, een trouwkappel waar om 00.00u daadwerkelijk mensen zijn getrouwd en overal knipperende lichtjes. Elke zaal had een eigen, overdadige aankleding, zodat de bezoeker van de ene in de andere visuele verbazing viel.

Innercity biedt ieder wat wils: van Urban tot Hardcore. Door deze aanpak is het mogelijk om eens een andere muzieksoort te gaan horen. De Urbanzaal bood zeer dansbare muziek, maar voor de doorgewinterde houseliefhebber misschien wat te soft. Op Mainstage blonk Lucien Foort al vroeg op de avond met een opzwepende set. Tot ieders verbazing werd daarna door een stuk of tien dames de can-can gedanst op authentieke can-can muziek. Het spuitende vuurwerk maakte de waanzin compleet. De Q zaal mocht zich met recht de hardste zaal van de nacht noemen. Door het gemis van het programmaboekje is de set van Promo volledig langs mij heen gegaan. Dat is jammer, want dat is in dit genre nu juist een hele interessante dj.

Het uiteindelijke doel was de Reactor-zaal waar de technohelden hun kunsten zouden vertonen. Michel de Hey was meteen voetjes van de vloer. Hier was de integratie in Nederland voelbaar. Duidelijke Urbanfans hadden zich gewaagd aan een bezoekje aan de techno-zaal. In eerste instantie wisten zij zich geen pas te geven, maar na een klein uurtje waren ook deze dames en heren bekeert tot De Hey. Vincent de Wit en Carlos Rios gaven een schitterend opgebouwde, creatieve en duistere set. Dit dynamische duo stoomde de zaal klaar voor de guitige Chris Liebing. Liebing wist de Wit-Rios sfeer vast te houden en boog deze geleidelijk om in een stampende, 'happy joy' set.

Om een lang verhaal kort te maken: Innercity was geen teleurgestelling. Natuurlijk was het loeidruk en stroomde de toiletten over, maar de sfeer, de aankleding en de muziek heeft de nacht onvergetelijk gemaakt.