Soulcialism By Ro, 23 May 2004

Ik ben statistiek-geil.
Ik zou graag willen weten hoeveel dj's hun heil zoeken in Duitsland door er daadwerkelijk te gaan wonen.

Duitsland is al sinds jaren het Mekka voor de danswereld, alleen al door het grootste dansfeest ter wereld te organiseren; de Loveparade.
Ook de wereld van de techno lijkt zich af en toe te verzamelen in Duitsland. Naast toonaangevende clubs als Tresor en U60311 is er genoeg technovoedsel buiten deze clubavonden te consumeren.
Op 19 mei was het zover; het moment dat minimaal maximaal ging in Duitsland: Soulcialism.

De line-up van dit feest loog er niet om: Minimale zwaargewichten als Ricardo Villalobos, Luciano en Swayzak alsmede acid held Josh Wink. Naast deze welbekende dj's en acts ook opkomende namen: dj Koze, Funkstorung, Philip Otterbach, Ian Pooley en anderen.

De locatie overtrof alle andere locaties en ik kan het niet helpen te denken dat er geen vettere locatie bestaat zonder er beprijsde architecten en vormgevers op los te laten, zodat de moeite uiteindelijk toch niet opweegt tegen het uiterlijk.
Een grote fabriek, waarvan veel dingen gelaten zijn zoals ze waren toen dit gebouw nog werd gebruikt voor doeleinden waar het voor gemaakt is: oftewel, dansen tussen meterkasten, buizen, dieselpompen.
De organisatie heeft er goed aan gedaan de fabriek zo echt mogelijk te laten. Natuurlijk zijn enkele toevoegingen essentieel, ik kan me namelijk niet herinneren, een fabriek met 6 barren.
De verlichting bestond voornamelijk uit kaarsen aan de muur, kaarsen op de muur, kaarsen in de muur, kaarsen op de wc, kaarsen voor een spiegel, kaarsen, kaarsen en kaarsen. Natuurlijk vergeet ik alle andere feestverlichting, en de verlichting buiten die wat weg had van een discokermis, en natuurlijk alle "reguliere" lampen en fratsen, maar die laat ik hier weg omdat het niet opweegt tegen alle kaarsen, kaarsen, kaarsen, en nog meer kaarsen.

Hulde voor de man met de aansteker.
En diep respect voor de man die zoveel mogelijk kaarsen heeft proberen aan te steken met 1 brandende lucifer.

Zo rond twaalf uur verzamelde de Nederlandse delegatie zich voor dit fantastische gebouw om uiteindelijk door te feesten tot half 11 in de ochtend, het moment waar veel mensen op de wereld zich tot God wenden, (als we de vergissing dat dit feest op donderdagochtend zijn eind vond in plaats van zondagochtend door de vingers zien) zo ook wij op een andere indirecte manier ons wenden tot onze eigen religie, muziek.

Na een uur op ontdekkingsreis door de Ehemalige Krupp Werkstatte was het ons nog steeds niet duidelijk wie waar draaide, en erger: waar wat in godsnaam was. Gelukkig was het onduidelijke aan het verhaal juist de oorzaak dat alles duidelijk is geworden: als we wisten waar we moesten zijn hadden we waarschijnlijk niet gezien; een wc 1 meter boven de grond zonder opstapje. Een lijkkist. Een mummy. Een wc met alleen maar spiegels. Een gang naar een andere gang. En de zaal die we nog steeds niet kunnen plaatsen.
De area buiten vulde zich inmiddels langzaam en het publiek werd opgevrolijkt met goede housemuziek ter compensatie van de duistere minimal in andere zalen. Dj Koze zijn werk zat erop in de Geplockel kamer, en de mainzaal was ons inmiddels ook duidelijk, waar we naartoe snelden toen Swayzak hun live act zouden beginnen en waar later Villalobos en Luciano een set zouden neersetten.
Swayzak, bekend van de hit "Make up your mind" op de Sven Vath en Richie Hawtin cd Sound of the third season, bleek een duo te zijn, met een derde persoon voor de vocals voor deze gelegenheid. Wat hun live act onderscheidde van andere live acts was dat hun act bestond uit losse nummers, meningen zijn hierover verdeeld, ik vind het persoonlijk wat meer een kijkattractie worden dan een dansattractie, maar wederom, meningen zijn ook hier weer over verdeeld. De vocals vulden Swayzak goed aan, maar af en toe was het iets te veel van het goede. Toch, met of zonder vocals, hun sound was duisterder dan ik had verwacht. Breakbeat, af en toe een niet of moeilijk dansbare sound, verraste mij in positieve zin na het ultiem vrolijke nummer op eerder genoemde cd. Na een uurtje was het genoeg. Ricardo bedankte de boys nog even, en keek het publiek in, waarschijnlijk zonder iets te zien.
Ik zou willen weten in welke staat deze man af en toe verkeerd voordat hij gaat draaien, tijdens het draaien en na het draaien. Misschien moeten we een speciaal bed ontwerpen voor deze man, dat zich op precies dezelfde hoogte bevindt als de draaitafels, zodat hij -als een Griekse God maar dan anders, met zijn hoofd steunend op zijn ene hand en zijn andere hand de gevoelige plekjes van zijn mengpaneel beroerend, kan draaien en genieten, vooral genieten.
Luciano mengde zich later in deze gezelligheid, en ik kan het niet laten; Luciano en Villalobos consumeerden joint na joint, hetgeen ons goed deed, en belangrijker nog, hetgeen de muziek ook zeker ten goede kwam. Na enkele uren te hebben gedraaid (jointjes en platen) werd het tempo opgeschroefd tot vele tempo's hoger dan we van hun gewend zijn. Vrij harde platen, in combinatie met een prima geluidssysteem, in combinatie met een uitzinnig publiek, zorgde voor vele voetjes-van-de-grond-momenten, of handen-in-je-haar-momenten.

Josh Wink, de man met het nieuwe album, de man met zoals hij het zelf beschrijft een combinatie van acid en housegeluiden, draaide in de Geplockel kamer op hetzelfde tijdstip en kon er geen genoeg van krijgen. Zelfs nadat Villalobos en Luciano er genoeg van hadden stond Wink vieze en smerige acidplaten te draaien. Tot 9 uur 's ochtends ontving deze man alle credits die hij verdiende van het publiek. Geschreeuw en gejoel overstemden de breaks zowat en Wink stond volgens mij 6 uur lang alleen maar te genieten van alle liefde die hij ontving. Af en toe stiekem de ogen sluiten, wat geklooi aan zijn mengpaneel, en met al zijn gevoel het ritme weer terugbrengen in de muziek om vervolgens zijn ogen open te doen en weer genieten van alles en iedereen.

Om 9 uur werd hij afgelost, en er zou nog meer dan een uur afgesloten worden in de enige zaal die open was. Op de binnenplaats buiten, werd blowen gelegaliseerd door het hoofd van de security, die voor zichzelf ook al andere drugs zichtbaar had gelegaliseerd. Tegen half elf was het weer voorbij, zoals alles voorbijgaat. Een fantastische lokatie, een fantastische groep Nederlanders, en het uitzinnige gejoel en geschreeuw van de Duitsers maakten dit feest tot een van de betere in het rijtje van een van de betere. Toch vond ik dat de programmering wat te wensen over liet. Veel dj's werden naar mijn gevoel opgepropt voor 3 uur 's nachts, om vervolgens Villalobos, Luciano en Wink vrij baan te geven, waardoor het overheersende gevoel uitgaat naar deze dj's, en misschien andere dj's wel te weinig credits krijgen omdat ze niet de kans hebben gehad ons te verbazen op het hoogtepunt en spitsuur van het feest. Daarentegen kan ik ook zo snel niet een oplossing hiervoor bedenken. En kunnen we deze klacht onderaan de stapel klachten over feesten deponeren.
In ieder geval zijn we benieuwd naar een nieuwe Soulcialism, op dezelfde lokatie? Of misschien blijft het eenmalig en zullen we over tien jaar nog steeds over de lokatie praten, als ware het de allermooiste lokatie van alle lokaties in het algemeen. Herinneringen vormen zich naar verloop van tijd, zoals je weet, naar je eigen fantasie.

De foto's zijn de moeite van het bekijken waard. Maar dan ga ik het hebben over het intrappen van een open deur.

Soulcialism!!!!!!!!!