Pokerflat, Berlijn: genieten! By Ro, 25 January 2005

Zaterdag 22 januari 2005

Ik prefereer liggen boven opstaan. Maar sta liever dan dat ik lig.
Ik zit.
Mensen die naast me zitten doen hetzelfde, maar dan anders. Zittend pokeren met een joint terwijl je niks verstaat van de mensen die naast je zitten, omdat zij in het Duits brabbelen en ik in het Nederlands, maar alles begrijpen van wat de dj ons vertelt. Martin Landsky en Jens Bond gaan er iedere keer vandoor met de Jackpot, terwijl ik steeds lichter word.
Een paar uur geleden had ik me toevalligerwijs bijna binnen geluld bij een club om de hoek; highclass. Een homo uit Nederland snapte totaal niks van mijn reservering: "Ik wil je er hier ook wel opzetten."

Sternradio.
Veel house kreeg ik het idee. Leuke ideeen.
Onze Duitse vriendinnetjes: Sternradio? En dan gezichten alsof ze het echt menen.
Om twaalf uur was de whisky op, en dat was alles wat we nog hadden. Cola, ja. Maar dat blijf je drinken. Als je niet begint, dan kan je ook niet stoppen.
Binnen ben ik meteen een illusie armer. Guido Schneider, zal niet komen opdagen. "Productietour," zegt de gorilla voor me. Alsof hij vaker woorden opratelt zonder vragen, maar met meer dan tien letters.
Martin Landsky staat al serieuze danspasjes achter zijn decks te maken zonder dat er ook maar iemand op de dansvloer staat. Tot 4 uur wisselen hij en Jens Bond af en toe elkaar af, met een vrolijke clubby sound. Ik heb de tijd om mijn bitburgers meer en meer te gaan waarderen, en om de dj af en toe goed in de gaten te houden.
Steeds serieuzer de muziek, de hopjes, en de mensen die binnenkomen. Alsof dit niet de eerste club is waar ze binnen komen vanavond.
De pokerflat geluiden komen tot mij en brengen mij van de bar naar de dansvloer, naar de dj, en terug.
Deze jongens, inmiddels ook veel geboekt in Nederland, hebben al aardige producties op hun namen staan, en laten merken dat in de flat waar zij wonen ook zeker feestjes gebouwd kunnen worden. De nieuwe van Guido Schneider, en de oude, als troost voor zijn wanvertoning. John Tejada's, Steve Bug remixen, Wihgnomy Brothers en anderen draaien een rondje, worden een paar keer licht aangeraakt, en verdwijnen in de koffer. Vanaf 5 uur gaat voor mij de muziek los, terwijl er al mensen op de dansvloer staan, met blaren tot hun knieholtes. Het Duitse publiek blijft eigenaardig, maar voor ons Nederlanders puur genieten.
De club, ter grootte van de Mazzo, was zich inmiddels goed aan het vullen toen de smerigheid zich aan het daglicht onttrok en zich alleen maar kon laten horen in Sternradio. 8 uur geeft haar klokje aan en de dj's mengen zich steeds meer met elkaar. Martine hoort met haar mond en praat met haar ogen.
De dikke producties volgen elkaar op, van Perlon, van Cocoon, Playhouse, of gewoon Pokerflat. Tot in de middag zouden ze doorgaan. "Vandaag of morgen?"
Het labelfeestje, viel goed in de smaak, zonder vrienden vanaf drie uur, maar met Duitse schonen vanaf het begin, die net doen alsof ook het begin geen einde kent en tijd iets is van gisteren.
Aanstaande vrijdag in de More wil ik Duitse modellen, Duitse hopjes zien maken en bitburgers aan de bar drinken en denken: Kunnen we de tijd niet stop zetten?
Pokerflat!