Balkan, Spaanse, en Nederlandse hoogtepunten op Traffic By Ro, 25 November 2003

Dat Bart Skils de boel op een rijtje heeft, is mij al duidelijk sinds eerdere optredens van deze Nederlandse dj. Sinds hij zich is gaan bezighouden met het organiseren van feesten is hij alleen maar in populariteit gestegen bij doorgewinterde technoliefhebbers. Feesten als Mono, Speakerplay, Voltt en Traffic staan iedere keer garant voor een goede sfeer, goede muziek, goede dj's en fijne lokaties. Was Bart nog minimaal bezig met zijn Voltt feesten, Traffic is daarentegen rauw en bij vlagen duister en bitter.
Op vorige edities wist hij de wederhelft van Surgeon namelijk Regis al te boeken, ook Oscar Mulero heeft al eens zijn kunsten kunnen vertonen en hij de dakpannen van ons melkwegstelsel draaide. Dit keer had Skils een ware primeur: het balkan duo Ruminege en Loktibrada, bekend van het Tresor label en van meerdere optredens in Tresor. We konden onze handen ineen wrijven, want naast deze technozwaargewichten mocht Oscar Mulero weer doen wat hij al vaker heeft gedaan: ons verbaasd achter laten als het licht allang aan is, en wij nog steeds gedender door onze trommelvliezen horen galmen… en dan oprecht teleurgesteld zijn, dat het allemaal weer voorbij is.

Melkweg Amsterdam, vrijdagavond 21 november, 00:00 uur. Binnen. Jas ophangen. De zaal is al aardig vol als Bart Skils net aan zijn set begint, en we hopen dat het niet al te druk wordt zodat er geen serieuze danslessen gevolgd kunnen worden. Bart draaide zijn ding zoals we dat van hem verwacht zijn, maar was toch bij vlagen bitter en viezer dan we van hem gewend zijn. Bart beet af en toe venijnig van zich af met off beat platen en liet ons zodoende weten dat deze artiest zich kan aanpassen aan de sfeer, aan het feest en aan de mensen die het feest bezoeken, iets wat veel dj's toch moeilijk vinden, maar Skils leek daar absoluut geen moeite mee te hebben. Uit mijn ooghoeken zag ik het duo Rumenige en Loktibrada al staan. Zij namen rond 1 uur het roer over van Bart Skills. Wie wie was, is mij in de daaropvolgende 2 uur niet duidelijk geworden, maar ik vond sowieso weinig dingen nog interessant toen ik de eerste plaat hoorde.
Vanaf moment 1 tot het laatste moment heb ik niet stil kunnen staan, zijn de handen van meerdere mensen meerdere keren de lucht in gegaan, en als ik nu terugdenk aan hoe er geschreeuwd en gedanst is op de dansvloer krijg ik kippenvel. De dj's lieten ons niet met rust. Off beat na off beat snoeiden ons tegemoet. Dachten we dat de laatste plaat vies en smerig was, dan was die daaropvolgende nog viezer en smeriger.

Onze benen kwamen serieus onder druk te staan, het was duidelijk: dit is niet voor heupwiegende dansjes. Veel onbekende platen, maar afgewisseld met af en toe een bekendere klapper vormde deze set tot een van de ultiemste voor mij tot nu toe. Ze wisten een perfecte balans te vinden tussen hard, zacht, diep, duister, donker, helder, bitter, smerig, bekend en onbekend. British Murder Boys - Rule by law kwam voorbij, en ook eigen producties zoals Der Die Das kwam voorbij. Om 3 uur was Mulero aan de beurt, deze Spaanse dj die ook veel goede producties op zijn naam heeft staan onder andere op het Rxxxistance label, was laatst ook al in Nederland waar hij Rotterdam van de landkaart heeft geveegd op een positieve manier dan, toen hij technoles gaf in Las Palmas. Hij deed wat we van hem hadden verwacht, en meer. Heerlijke platen masseerden onze gehoorgangen: Jamie Ball - Guiltless, werk van OConnor en Sutton, James Ruskin - Coda, James Ruskin - After Dark, en uiteraard zijn eigen productie Anaconda.

De ongekroonde koning van de off beat was zwaar aan het werk, en had er zichtbaar plezier in. Zijn snor bijgeknipt, haar in een scheiding, en tattoos overal op zijn armen, maakt deze man ook tot een leuk kijkobject voor als het je allemaal even te snel gaat. Hij wisselde bekende platen af met de onbekendere en gunde het publiek ook af en toe wat rust en vrolijkheid met een ambient plaatje. Het was een bizarre set, zoals we dat de hele avond hadden gehoord. En inderdaad, om iets over 5 ging het licht aan en voelden we oprechte teleurstelling over dat het weer voorbij was. Met de scherpe high hats, de loodzware bassen nog steeds door mijn hoofd, kwamen we Skils tegen bij de garderobe, fris en fruitig, zichtbaar te genieten van alle gezelligheid en vrolijkheid van alles dat voorbij kwam. Ik denk dat hij weer eens bewezen heeft hoe je feesten moet geven, en waar.
De Melkweg blijkt een gezellige lokatie. Daarbij is er gezorgd voor goede visuals, prima hulp aan de bar en garderobe, een goed geluidssysteem, en een chill out waar je een gebakje en een donut kan eten voor diegenen die niet met een lege maag kunnen dansen. Het cafe dat dit keer zelfs zonder de "main" zaal een perfecte plek was om je vrijdagavond te vertoeven, met minimale en elektronische muziek van oa Boris Werner en Lauruz Lauhaus die tevens door middel van een shirtje zichtbaar trots waren onderdeel uit te maken van de Mono feesten in 020.
Terugkijkend op een fantastisch feest, kan ik oprecht mededelen dat Bart Skils en een goede dj is, en een goede organisator, en een aardige kerel. Bedankt Bart!

Roderik Bratianu