Weekend in Berlijn By Paul Bergenh., 14 June 2005

Zo zeg, dat was me weer een weekend. Maar goed dat wij in Nederland niet zoveel leuke feesten in zo een kort tijdbestek op nog geen vierkante kilometer hebben. Erg ongezond en spannend allemaal. Hier volgt een verslag van een weekend vol feesten in de hoofdstad van onze Oosterburen/

Het was kiezen geblazen: vrijdagavond na een hele werkdag naar Berlijn afreizen (en meteen doorgaan naar een feest) of zaterdagochtend vroeg vertrekken en een wat relaxtere variant kiezen om het weekend door te komen. Gellukig kozen we voor de eerste optie.

Nog geen half jaar geleden stond er in de Panoramabar een klein mannetje te draaien die, ook toen, vriend en vijand wist te verbazen met de platen die hij uit zijn hoed toverde. Waar haalde hij die toch vandaan? Het antwoord volgde: Jo Saurbier was een medewerker van Kompakt Schallplaten in Keulen en zal daar vast iedere release even op de draaitafel leggen om hem te beoordelen en (als hij een cijfer krijgt boven de 9.5) in zijn eigen platenkoffer te steken.

Niet een half jaar geleden maar afgelopen vrijdag: Diezelfde Jo Saurbier stond op het programma in de Panoramabar. Toen wij rond half 3 binnenkwamen was het nog niet zo druk. Waarom zou het druk zijn? De Panoramabar gaat immer(s) tot het middaguur door op zaterdag… Door de grote ramen kwam nog weinig licht naar binnen en na wat rongewandeld te hebben aan het einde van de bar, onder het schilderij met blote kut en dot schaamhaar, plaatsgenomen. Een paar biertjes gedronken, gewoon uit een fles en voor 2.80 per stuk. De dansvloer raakte gevuld en de enthousiaste DJ Geo deed goed zijn best. DJ Geo is overigens een collega van Jo en tovert met hetzelfde gemak de minimale Schlager platen aan elkaar. Toen Jake Fairley (o wat worden we verwend voor maar 8 euro entree) aan zijn liveset begon was het goed druk binnen. Een volle dansvloer met kussende homo's en dames die het dansen op de muziek tot in de puntjes hebben geperfectioneerd. Ik heb me geen moment ongemakkelijk gevoeld. De liveset van de uit Toronto afkomstige Jake was zwaar, diep en vet. Totaal iets anders dan ik verwacht had, zijn album (Touch not the cat) was immers minder vet, meer kleverig en veel van hetzelfde. Hier in de Panoramabar was het wel overtuigend. De liveset was van korte duur or does time fly when you're having fun?

Het was inmiddels licht buiten en de zonnestralen staken fier tussen de lamellen door. Zo stond de club mij in het geheugen: een huiskamer vol aardige en goed gemutste mensen die dansen in het zonlicht. Dat er betaalt moet worden voor het bier en dat er een travestiet (Barbara!!!) achter de bar staat bij de mensen thuis is niet eens vreemd. Van 5 tot 9 kregen we om het uur een setje van Jo en Geo, ook hier kwam de Speciher 31 voorbij (die nog lang niet uitkomt) en was het smullen geblazen. Als laatste, toen er mensen op de banken in slaap begonnen te vallen, mocht Sascha Funke draaien. De man met releases op Bpitch Control en Kompakt heeft niet zoveel releases op zijn naam staan, zijn laatste en eerste album dateert alweer uit 2003. Er komt op korte termijn geen nieuwe aan; wel een release op Bpitch in september. Hij doet er gewoon wat langer over en is volgens eigen zegge niet zo snel tevreden. We kijken er in ieder geval wel naar uit! Kort na negenen de Oosberlijnsetoko moeten verlaten. Er moest geslapen worden. Voor bijna 10 euro de gehele stad doorgecrosst en het bed opgezocht.

Vooral niet te lang slapen, wie te lang slaapt mist teveel. Dus om een uur of drie (15:00) het stapelbed uitgestapt en kijken of de rest te porren was voor een klein rondje Berlijn. 1 iemand was ook zover, de neus achterna die naar de Weinbergsweg wees. Op de Weinbergsweg zit "Rotation". Een platenzaak die vooral veel minimalhouse verkoopt en die dit goed op orde hebben! Veel nieuwe releases in de nieuweplatenbak (John Tejada/Arian Leviste: Back for Basics, "Tsunami Relief" - benefit / aid compilation, The KLF feat Ricardo Villalobos - What time is love, Maral Salmassi - Get on Top, DJ T. - Boogie playground, etc. etc.) In het weekend werkt hier een jongen die een paar maanden in Rotterdam gestudeerd heeft en "wonderbahrlijk gud Niederlands sprecht". De koffie werd niet afgeslagen en met een paar platen onder de arm vertrokken richting restaurant. Gegeten, geslapen en nog een paar uur geslapen. Op naar het volgende feest: Bergain!

Berghain is eigenlijk de Panoramabar maar dan op zaterdag een extra grote zaal/hal erbij. Vanavond stonden er op het menu: Laurent Garnier, Marcel Dettman (hard wax), Ben Klock (Bpitch Control), Riton (Get Physical), Sasse (Mood Music), Boris (Careless), Cassy (Perlon) en Miss Black Cabaret: Dinky. Een verschrikkelijk, bijna onneembare rij voor de deur. Dit in tegenstelling tot de vrijdag toen er direct aangebeld kon worden. Toch maar aangesloten en anderhalf uur gewacht, halfverwege keer je immers niet meer om. Net wakker en geen zin in de techno van Laurent Garnier die door de Function One gierde. Op naar boven, kijken of er al licht door de ramen heen komt! Het was bijna zover. In ieder geval licht genoeg om te zien dat er meerdere mensen aanwezig waren die er de avond (ochtend, middag) ervoor ook waren; inclusief de barvrouw met baret (gisteren een zwarte vandaag een rode). Toen ik Dinky aan de tand voelde over de back 2 back set met Tobi die op Free Your Mind nooit kwam wist zij mij te vertellen dat ze weer "on speaking terms" waren. Gelukkig maar.

Riton, een deejay uit London, wisselde op dat moment minimaltechno platen af met rockelectro. Een gewaagde combinatie die aansloeg. De blonde Engelsman genoot zichtbaar van het gejuich dat af en toe het publiek onsteeg. Na zijn laatste plaat, een eigen remix van 2Raumwohnung begon Dinky. Volgens mij was het weer helemaal goed met Tobi: De ene rmx na de ander, ze verkoos Tobi's rmx zelfs boven haar eigen "Acid in my Fridge". Ellen Allien, die een avondje vrij was, kon er de humor wel van inzien. Toen het bier begon te werken, de zon weer scheen, Cassy weer niet wist te boeien, de knietjes pijn begonnen te doen en het nog volop feest was naar huis vertrokken. Ik kijk even op mijn GSM naar de SMS die ik ontving (en ik zeg niet van wie!) toen ik mijn telefoon in bed aanzette, ik noteer: Tien voor half tien soggens.

Het was lekker weer, vanaf de zevende etage van het "Genrator Hostel" was het uitzicht mooi. De televisietoren die mooi over Berlijn uitkeek. Heerlijk wakker worden zo, met het leukste feestje in het verschiet. Een 24 uurs feest georganiseerd door het label "Laboratory Instinct" in de WMF op de Rolandufer. Een muziek marathon met livesets (veel elektronika) en deejaysets. Rond de klok van 19:00 was de dansvloer leeg en zaten er buiten een handvol mensen op de binnenplaats van de onlangs gerenoveerde club. Gerenoveerd? Wat dan? De WC's misschien, die zagen er goed uit. De muren hebben misschien een likje verf gekregen maar dan houdt het echt op. Gewoon een zaal, klein podium en vier discolichten. Vier grote openingen met gordijnen die de weg openen naar de binnenplaats waar ook de bar zich bevind. Perfecte locatie dus! Eerst maar eens wat bier drinken, er viel toch nog niet veel te beleven. Een liveset op de achtergrond met wat vage geluiden die voor mij op dat moment te moeilijk waren. Toen er op de kleine djbooth naast het podium een grote, brede gespierde neger kwam te staan, kwam er direct soul in zaal. Pump up the jam! Na 2x kijken kwam ik erachter wie het was: A Guy Called Gerald (alias Gerald Simpson die deel uitmaakte van 808 State). Wat een platen, soms goed in elkaar gedraaid, soms niet maar in ieder geval vol drive. In het begin veel house, daarna acid, daarna wat minimaltechno. Super cool (hij ook) om hem te zien draaien. Onverstoorbaar maar toch rhytmisch bewegend achter de draaitafels. En voor de grap even zijn spierballen tonen voor de foto. Toen ik vanuit een andere hoek de deurpost doorkeek, die zich achter de djbooth bevond, zag ik daar ineens iemand zitten met een sjaaltje om en een KISS shirtje aan. Leuk dacht ik nog, Ricardo Villalobos moest hier vannacht draaien en is er nog steeds. Niets was minder waar. Gerald sloot af met de Taka Takaas "Typerope" van Jonson en Ricardo nam de decks over. Hoe spannend was dit? Op een zondagavond, tien (22:00) uur in een zaal met ongveer 150 mensen een set van Ricardo.

Dit was mooi, dit was supermooi!

Samen met de andere diehards hebben we de WMF nog even op z'n kop gezet. Berlijn zou Berlijn niet zijn als het feestje langer doorging dan oorspronlijk in de planning stond. Rond 01:00 hield Villalobos het voor gezien (na nog even de nieuwe Mathew Jonson op Wagon Repair gedraaid te hebben, wat een plaat!!) Er begon nog een liveset van 2 heren in stropdas maar de vodka en gezelligheid, of de moeheid van mijn benen, hielden mij aan de kant en dreven mij naar de taxi. "A guy called Gerald" hat auch noch Einbisschen Techno aufgelegt maar tot hoe laat het echt duurde moet ik jullie verschuldigd blijven.

Nu dinsdagavond, een flink weekend en voorspoedige terugreis in de benen, voldaan achter de computer. Tom en Daan, wanneer gaan we weer?