Geen agenda. Misverstand. By Ro, 25 January 2006

Ik kan mijn lach niet bedrukken, al lach ik uit ongeloof.
Mensen die over twee verschillende dingen praten kunnen het alleen eens worden bij toeval. Kun je nagaan als ze zelf niet eens weten waar ze over praten.

Vorige week liep ik naar mijn auto en zag ik een jongen een steen door mijn voorruit gooien. Ik hoefde de jongen niet achterna want hij bleef rustig staan, blijkbaar had hij goede redenen om dit te doen, anders zou hij wel weggerend zijn. Ik keek nog eens goed naar mijn voorruit die in zovele stukjes tot op de achterbank liggen, dan nog eens naar de jongen.
Ik besloot hem na een korte stilte te vragen waarom hij dat deed.
”Jij hebt die steen hier neergelegd,” zegt de jongen.
Nog voordat ik besef wat hij zegt, vervolgt hij zijn zin: “Als jij die steen hier niet had neergelegd dan was dit alles niet gebeurd.”
Hij wijst naar de plek waar eerst de steen lag.
Overrompeld door waarheden en mijn voorruit in duizend stukjes zwijg ik.

Nog geen week later als ik de jongen weer tegenkom, vraag ik hem of hij nog meer stenen heeft gevonden voor auto’s die daar niet horen. Eerst kijkt hij zuchtend de lucht in, alsof het hem allemaal te veel wordt. Dan kijkt hij me aan terwijl hij steeds heftiger nee knikt. Ik kijk naar zijn mond, het is nu onvermijdelijk dat hij iets gaat zeggen.
Hij zegt: “Je moet niet doen alsof je van niks weet, en alsof je beter bent dan ik door me op deze manier te benaderen. Als je iets wilt weten moet je het vragen, maar ik ben niet gediend van ongevraagd sarcasme en grapjes. Jij hebt die steen daar neergelegd, ik niet.”
En dan, ontdaan: “Waarom achtervolgt dit me toch steeds?”
Ik vraag aan hem wat hij ervan vindt als hij vreemdgaat en zijn goede vriend dat vervolgens tegen zijn vriendin zegt.
Hij laat het tot zich doordringen.
Ik zeg: “En dan als je je vriend vraagt waarom hij de boel op stelten zet, zegt hij dat het je eigen schuld is, omdat jij bent vreemdgegaan en niet hij."
De jongen onderbreekt me en zegt: “Zijn dát jouw vrienden?”