ADE - Static @ Club 11 By Ro, 31 October 2005

Voor Bart Skils zijn het drukke tijden. Na Voltt vorige zaterdag 22 oktober, was het afgelopen donderdag tijd voor een nieuwe editie van Traffic in de Melkweg en zaterdag Static in club11. Deze laatste twee waren onderdeel van het ADE, dat moet je maar domweg aannemen, bewijzen op het feest voor deze samenwerking zijn in ieder geval, net als voorgaande jaren aan mij ontgaan.

Static @ Club11, playhouse label night. Dit label uit Frankfuhrt met ATA aan het roer -die naast Bart Skils een dj-set zou weggeven, staat bij de minimal liefhebbers hoog in het vaandel door goede producties van oa Ricardo Villalobos, Isolee en Rework. Laatsgenoemde zou de tweede liveact verzorgen naast Nederlands talent Ion Ludwig. In ieder geval reden voor mij om te kijken hoe zo'n playhouse labelnight in een Amsterdams jasje op de elfde verdieping klinkt.

Ion Ludwig was voor mij de binnenkomer; deze jonge jongen heeft onder zijn pseudoniem Jonathan Traffic al een productie staan die is uitgekomen op het netlabel Clever Music. Troy Pierce was dusdanig van een van zijn demo's gecharmeerd dat hij er eentje wilde remixen. Koos Ludwig, zoals die werkelijk heet, wat zijn pseudoniemen verklaart, is inmiddels dus druk bezig en Bart Skils heeft hem de kans gegeven op Static zijn kunsten te vertonen. Dit deed hij naar behoren, al vond ik dat hij af en toe iets te gretig met de bassen in het rond slingerde waardoor zijn woeste sound af en toe iets te gek werd. Ik miste een goede afwisseling, desalniettemin smaakten mijn eerste biertjes goed.

Bart Skils was de man die de aandacht op de andere kant van de zaal moest richten, en dat deed hij, al wisten sommige verdwaalde ADE (toeristen)gangers sowieso niet waar ze het moesten zoeken.
Skils vond weer de juiste balans tussen "hitjes" en minder bekende platen, en al is hij technisch niet daverend, zijn set was weer netjes gemixed, en leuk om te horen. "Claude von Stroke - Deep throat " op het label "Dirty Bird" en "Heartthrob - I Am A Bird (I Really Am A Bird) " op het label "Underline" zijn platen die het op dit moment goed doen bij dansend minimalland.

Als je bij zijn set vooraan stond, stond je net na zijn set weer achteraan. Dit spelletje kende ik al van Voltt Minimize to Maximize tour met Magda en Matthew Dear afgelopen voorjaar, dus daar hoefde ik niet meer verbaasd bij te kijken.

Rework met de liveact. Dit drietal -Daniel Varga, Michael Kübler en zangeres Laetitia, heeft al wat aardige producties op hun naam staan, waaronder "Like me" van de LP "Like me" of "Anyway I know you" van de LP "Fall right now" (beiden uit 2003) die Villalobos destijds graag op zijn draaitafel had liggen, die ik kan waarderen; Een subtiele vrouwenstem met typische minimalbeats korte high-hats en gekke bliepjes. Toch vond ik deze live-act heel matig. De mensen die van Punk Rock houden daarentegen, konden hun lol niet op. Ruige elektro met een schreeuwende Laetitia, deden het niet bij mij. De sound zoals ik die kende van Rework was live toch net iets minder subtiel dan de producties die ik kende op Playhouse. De stem van de zangeres was zelfs af en toe even schrikken, maar ik probeerde te geloven dat dat de bedoeling was. Achteraf hoorde ik dat er problemen waren met de monitor boxen en dat zij mij ten onrechte heeft laten schrikken.
Toch, voor mij was het teveel paniek en hysterie, elektro en gitaarsolo's.

Ata was de man die ons een blij gevoel moest geven dat de klok een uur terug ging en Static dus een uur langer duurde dan ik aanvankelijk dacht.
Zijn intro was boeiend, al viel de vocal bij mij al meteen in het verkeerde keelgat. Even genoeg vocals. Helaas voor mij en gelukkig voor de mensen die lekker zweverig waren, ging hij volop door met "feelgood" platen, met lange strings, en slappe vocals. Ik heb mijn best gedaan om van de set te genieten, al dan niet van de platenkeuze, dan maar van de subtiele mixtechnieken die je bij deze stijl goed kan toepassen naar mijn mening, maar die deze man niet kan, of kent, of er gewoon geen zin in heeft. Je kan natuurlijk de saaiheid van een plaat afleiden door een stukje uit de plaat te kiezen, hem net daarvoor in te mixen, en meteen daarna weer weg te mixen. Maar Ata vond zijn platen wel de moeite waard om ze in hun totaliteit te laten afdraaien, een fout die fataal kan zijn voor een goede afsluiting van de avond. Ik keek op mijn horloge om op te nemen hoe lang hij dan een plaat liet doorspelen, en tot mijn verbazing zag ik toen ik opkeek van mijn horloge op de twaalf videoschermen een stopwatch waarop J. zei: "Dat soort dingen vind ik altijd wel droog in het leven." Dit was voor mij een van de hoogtepunten van de avond, naast een prima set van Bart Skils en een interessante live-act van Ludwig.
Jammer vond ik het Playhouse gedeelte met Rework dat naar mijn mening teleur stelde en Ata die het presteerde zijn platen zo lang door te laten draaien dat het bijhouden van de minuten die een plaat duurde tijdens zijn set, vergeten werd in de zee van minuten die de plaat bleek te duren.

De volgende Static staat alweer op de agenda met Kompakt held Michael Mayer, die misschien ook lang doet over zijn plaat wegmixen, maar in ieder geval veel boeiender platen oplegt dan Ata. Dan mag van mij het Amsterdamse jasje wat warmer zijn dan het dit keer was; op een elfde verdieping kan het blijkbaar best afkoelen.