Duur bier? By Paul Bergenh., 8 February 2004

Betoog

Is het leven zo duur? Richt ik mijn leven duur in? Steeds vaker associeer ik bepaalde vrijetijdsbestedingen met geld uitgeven. Heel simpel, ik bezoek graag muziek evenementen van het dance soort. Een dure hobby kan ik je wel vertellen.

Een beetje een afgezaagd onderwerp om aan de kaak te stellen maar is het allemaal nou zou duur geworden? Na de invoering van de euro zouden de prijzen in de horeca gemiddeld met 7,8 procent gestegen zijn. Graag geef ik een voorbeeld aan de hand van bier. Bier is een gemakkelijk onderwerp, iedereen kent het, iedereen drinkt het. Tja, wat dat aangaat is bier nog steeds gemeengoed. Enfin, op een gemiddeld dance-event kost een gemiddeld biertje gemiddeld 2 euro. Als ik daar de groente-fruit-en-tuin-formule op loslaat komt dit neer op 4 gulden 40. Kunnen wij ons de tijd nog heugen dat er voor een biertje 4,40 betaald werd? Ikke niet in ieder geval… 3 gulden, 3 gulden 50 hooguit! Laten we van het laatste geval uitgaan en hier de ik-reken-naar-mezelf-toe-formule op loslaten. 3 gulden 50 maal 7,8 is volgens de zakjapanner 3 gulden 77. De getallen spreken voor zich en laat ik er ook geen KMPG rapport van maken.

Mijn standpunt is dus duidelijk. De horeca is te duur! Kort en bondig. 1 voorbeeld over een simpel biertje is natuurlijk niet genoeg om een volledige aanval in te zetten tegen de uitbaters. Het stuit mij alleen tegen de borst dat elke uitbater in een Ferarri of een dure BMW wil rijden. Houd het gewoon simpel en geef de liefde voor je vak eens voorrang. Daarom zijn jullie toch deze “bussiness” ingegaan? De liefde om mensen het naar hun zin te maken, in de breedste zin van het woord dan. Gun de mensen lekker eten, goeie muziek, vermaak. Gebruik desnoods Engelse termen, dan klinkt het meteen een stuk plechtiger. Fabulious Food, good music and lots of entertaintment!

Tevens ben ik van mening dat als de prijzen zouden dalen er meer omzet gegenereerd kan worden. Er wordt door de uitbaters steen en been geklaagd dat er steeds minder mensen in de etablisimenten komen. Dit maken zij er natuurlijk zelf naar. Maak alles wat goedkoper en de mensen zullen weer rijendik voor de deur staan en vechten om een plekje aan de bar. Wedden dat er met goedkoper een win-win situatie ontstaat? Misschien zelfs wel een win-win-win situatie. Klanten betalen minder, de uitbater kan een nog duurdere BMW kopen en ik denk zelfs dat er ruimte overblijft om de grootste kostenpost, het personeel, uit te breiden. Meer personeel, is meer werkgelegenheid! En omdat ik mezelf in dit betoog geen blad voor de mond neem meteen maar eens over de service. Hier ga ik weer, het begint nu inmiddels op een klachten brief te lijken maar ik bekijk het toch echt zeer objectief. Hoe lang is het geleden dat je echt goed geholpen bent en waarvan je je de bediening nog kan herinneren? In de meeste gevallen speelt degene die de menukaart aanreikt, het bier tapt, je bord aangeeft of je kaartje scheurt weinig betekenis. Precies, dat bedoel ik nou! Ik wil welkom geheten worden, ik wil bedankt worden voor het feit dat ik hun “tent” heb bezocht. Niet in letterlijke zin natuurlijk… maar bij het verlaten van het pand wil ik wel dat dat gevoel, van de genoemde emotionele feiten mij bekruipt.

Feit blijft natuurlijk wel, en ik doe er een beetje lacherig over, dat het geen gemakkelijke job is. Vele uren worden er door de mensen gemaakt. Veel duur betaalde uren ook. Nachtwerk, weekendwerk, nationalefeestdagenwerk. De gelegenheden moeten bemand worden op deze uren waar wij ons vertier zoeken. Dit is ons toch ook wat waard?