Drumcode trekt Awakenings in oude sferen By Heinos, 30 November 2005

Het label van Rocco’s oogappel, Adam Beyer, had op 26 november zijn tenten opgezet in de Westergasfabriek. Na de kneiterharde Kneedeep vrijdagavond, stond de dag erna knäckebröd met Zweedse balletje op het menu.

Binnen komen vallen bij Jäsper Dahlback. Wat gelijk opviel was dat de aankleding (gelukkig) een stuk soberder was dan tijdens het laatste bezoek in februari, less = more zullen we maar zeggen. Niet less was het geluid, op volle kracht vooruit al tijdens de eerste dj. Het ontbrak nog een beetje aan bas maar het was een goede voorbode op wat komen ging. Dahlback draaide een aantal leuke plaatjes maar door het acclimatiseren nog niet echt veel van meegekregen.

Na Dahlback stond Adam Beyer himself al te popelen om de stok over te nemen. Wat was het mooi om Rocco’s Adaaaaaaaaaaaaaaaaaam Beyeeeeeeeeeeeeeerrrrrrrr weer eens door de ton te horen gaan. Het eerste deel van set zijn was vrij minimaal. Opvallend veel plaatjes die je in de verscheidene circulerende Hawtin setjes ook steeds terug hoort komen. Niks mis mee natuurlijk maar dit was niet het Zweedse gerommel waar we voor gekomen waren. Na ongeveer 45 min, vanaf Lemon8’s Model8, wist Beyer weer waar die vandaan kwam en ging steeds een stukje harder en dieper. Geweldige no nonsene technoplaten en uiteraard ook zijn eigen A Walking Contradiction, smeet hij op de tafels. Mooie diepe lijn zat er in de set en stiekem waande je je weer in vervlogen tijden. Het publiek ging aardig uit z’n dak en Rocco kon het niet laten om nog een paar keer de microfoon ter hand te nemen.

Na een tijdje stapte labelmaatje Cari Lekebusch ook het podium op om Beyer te vergezellen. Er stond een tweede set draaitafels klaar en de Lekebusch vs Beyer kon beginnen. Prachtig om te zien hoe die twee met elkaar lol hebben en ook nog een supervette set neerzetten. Net voor het afscheid van Beyer viel het bekende Awakenings vuurwerk (182mb, 06:10). Tegelijk met het vuurwerk draaide ze Dave Angel – Airbourne wat een geweldige lange break creëerde. Na het vuurwerk knalde de bas er in en de gasfabriek explodeerde.

Beyer verdween van het podium, als dj dan. MC Beyer heeft nog de hele nacht verder staan mc-en! Cari begon aan zijn solo gedeelte. De heerlijke drive die ze samen hadden ingezet hield die aan. Heerlijke energieke platen waarop je onmogelijk stil kan staan. Zo mooi ook hoe hij altijd met z’n handjes doet, hij zou een goede doventolk zijn! Diepe platen, acid tracks, trommeltjes, het smolt allemaal ineen in een grote dansbare brei die je niet los liet. Ook de oude Drumcodes zitten nog steeds bij Lekebusch in zijn tas. Ik had er zo op gehoopt om die weer eens terug te horen in de Gas en hij vervulde die wens. Echt een geweldige set!

Hierna was het de beurt aan Hardcell & Grindvik. Deze Zweedse live-act maakte de fout door na al dit geweld met een lange intro te beginnen. De gecreëerde energie zakte een beetje in en helaas kregen ze deze ook niet meer helemaal terug. Ik vond het een wat platte en makkelijke set zonder de heerlijke Zweedse saus die we de uren daarvoor ruimschoots voorgeschoteld hadden gekregen. Hap, slik en weg dan maar en op naar de afsluiter van de avond Patrick Skoog.

Skoog, 1/3 van Headroom, had de eer om de avond af te sluiten. Na sets van Beyer en lekebusch zeker geen makkelijke opgave. Toch kwam hij aardig in de buurt van de beide meesters. Ook hij bracht de Drumcode sound goed ten gehore en wist de knoppen nog goed te raken het laatste uurtje. Zijn laatste plaat was echt geniaal. Green velvet’s Destination Unknown! (16 mb, 00:35) Dit moet voor 99% van de mensen een herkenbare klassieker en dit was ook goed te merken, het dak ging eraf! Hierna een staande ovatie voor het gehele Drumcode circus.

Echt een hele mooie editie van Awakenings. Volgens Rocco zelf de mooiste in de Gas sinds de heropening. Alle elementen klopte deze avond weer eens. Op naar de volgende Drumcode avond.