Monica Electronica: Moscow here i come! By Paul Bergenh., 8 December 2004

Moskou, 30-10-‘04

Een gat in de lucht, veroorzaakt door mijn sprong na het telefoontje van mijn boekingskantoor met de mededeling dat ‘the ruskies’(zoals mijn agent ze noemde) Monica Electronica willen uitnodigen te komen draaien in Moskou.

Een reeks aan gedachtes en herinneringen komt aan me voorbij. Als jong meisje bekeek ik de dia’s van de wereldreis die mijn moeder had gemaakt in haar jonge jaren. Van de dia’s van Moskou kreeg ik geen genoeg van. Ook het fotoboek over de prachtige metro stations kon ik keer op keer bewonderen. Toen ik 14 was sloot ik me aan bij een groep mensen die een fiets tocht hadden gepland die de hele zomervakantie in beslag zou nemen. Dit onderleiding van mijn Nederlands leraar middelbare school. Met 11 man, allen met volgepropte fietstassen en tenten verzamelde we ons bij het startpunt Voorburg, met als eind bestemming: Moskou. Er zou onderweg gezorgd worden voor een visum. Na vijf weken fietsen hadden we nog steeds geen visum. Dus keerde we ons teleurgesteld om bij het plaatsje Terrespol in Polen, aan de Russische grens. Deze uitnodiging als dj zou de reis die ik 12 jaar geleden heb gemaakt op een manier afronden die nog beter is dan ik ooit heb kunnen dromen.

Wetende dat Moskou bezoeken niet geheel zonder risico is, ongeacht de waanzinnige opvang die ik kreeg van de Russische promotor, spreek ik ook af met Fred, een vriend van mij die een bedrijf heeft gevestigd in Kiev en dit weekend afreist naar Moskou om mij op te vangen en het optreden bij te wonen. Hij vertelde me dat in deze stad alles te koop is, alles kan en er veel rare dingen gebeuren. Om maar een voorbeeld te noemen dat de kans aanwezig is dat je in een bar iets gaat drinken en je voor je vertrek een rekening moet aflossen van 500 euro na het consumeren van twee cola. Ook wees hij me plekken aan waar er de laatste twee weken op klaar lichte dag autobommen waren ontploft.
Vanuit de taxi krijg ik van hem een toeristische tour, we rijden langs het Kremlin, rode plein, de standbeelden van Stalin en Lenin, het voormalige hoofdkwartier van de KGB en prachtige kathedralen. Wat een immens mooie moderne stad! De overblijfselen van het communisme zijn nog duidelijk aanwezig, alleen heeft het KGB hoofdkwartier plaats gemaakt voor een warenhuis gespecialiseerd in kinderen, en de ooit verlichte en rond draaiende wereldbol met communistische leuzen als icoon voor het communisme is nu slechts een stoffig en onopvallend hoekje. Achteraf gezien had ik even uit de taxi moeten hangen voor foto’s, want dit zou het enige culturele uitstapje zijn tijdens mijn verblijf in Moskou. Ik heb zelfs geen stap op straat gezet omdat hiervoor geen tijd was

We rijden met 180 km per uur naar de Gaudi club, door het krappe tijd schema moeten we ons haasten en arriveren 10 min voor mijn set tijd. We komen aan bij de club, een indrukwekkend industrieel gebouw wat in de sovjet tijd fungeerde als fabriek. Er is ruimte voor 3000 feestende russen. Het is halloween weekend en ook de russen hebben zich deze traditie eigen gemaakt. Iedereen heeft zich verkleed en ik kijk werkelijk mijn ogen uit. Rond 23.00 neem ik het over van een locale dj verkleed als oliesjiek. Het feest is dan al in volle gang, aangezien de deuren al open gingen om 21.30. Ik voelde me al snel in mijn element omdat de locale dj er al wat electrotunes heeft uitgegooid. Ook het geluid was perfect en er stond de gebruikelijke apparatuur die ik in Nederland ook tegen kom. Geen kraanmixer gelukkig, dit is iets waar ik door een aantal andere collega dj’s voor ben gewaarschuwd! Zij vertelde mij dat dit soort mixers alleen bestaat uit knoppen, geen schuiven. En dat mixt toch vreemd als je dit niet gewend bent. Gepland was dat ik zou draaien tot 01.30, dus ik besloot kort op te bouwen en snel te gaan knallen. Niet wetende hoever men op het gebied van electro is begon ik met een redelijke commerciële en luchtige inslag mijn set met o.a. Spectrum, Tiga, Mocky, etc. maar toen ik zag dat men ook goed reageerde op de ontzettend vette, maar iets moeilijker te bevatten platen ging ik los. Vooral met Alter Ego, Shake down/love game, Super Discount 2, MU / let’s get sick, Alex Kid / Come with me, Justice vs Simian / Never be alone (dj Hell rmx) en The Hacker / Flesh and bone brak de tent af ! Wat een enthousiast publiek! Juichend en springend. Uiteindelijk ronde ik mijn set af om 02.00. Dj Paul Jackson uit Engeland nam het van mij over en draaide erg goed, had eigenlijk nog nooit van hem gehoord. Hij draaide house met electro invloeden. Het feest eindigde met Smokin Joe, ze draaide naar mijn smaak niet echt opmerkelijk. Vrij monotoon, tec-house achtig maar zonder enige variatie en climax.

Na zo’n 3 uur slapen in een prachtig hotel zit ik alweer in de taxi onderweg naar het vliegveld om daar in het vliegtuig te stappen naar Nizhny Novgorot waar ik ben uitgenodigd te komen draaien in een club genaamd ‘Leo Grotte Club’. Maar dit vliegtuig ( Jac 40 ) ziet er uit als een vliegende camper en het zweet breekt me uit. My god! Moeten we echt hierin? Fred verteld dat dit niet de veiligste manier is van vliegen en zelfs het meisje wat mij overal naartoe begeleidt is erg zenuwachtig en zij is Russische!!!
Na 1.5 uur durende gespannen vlucht met heftige turbulentie wordt er vanuit de cockpit medegedeeld dat we niet kunnen landen in Nizhny omdat het er al hevig had gesneeuwd en de landingsbaan te glad is en we weer richting Moskou vliegen. Weer aangekomen in Moskou wachten we uren op de volgende vlucht in de hoop dat deze wel kan landen.
Mijn begeleidster vertelde me dat ik hun eerste internationale boeking ben en dat ze in enorme stress zaten of we het wel gingen halen. De vermoeidheid slaat nu pas echt in en vraag me af hoe ik deze avond ga doorkomen als hoofdact van een smachtend en wachtend clubje. Met enige twijfel stappen we in de Jac 40 en na een rustige vlucht landen we in Nizhny. Na zo’n 40 min. knikkenbollend in de auto te hebben vertoefd komen we aan bij de Leo Grotte club. Er ligt een enorme pak sneeuw en de kou maakt me weer wakker. Op het moment dat we de club in stappen richt zich een camera op mij met felle lamp en volgt me naar de kleedkamer. Aangezien ik een uur te laat was had ik weinig tijd om bij te komen, ik lapte mezelf enigszins op en begon me set. De apparatuur is iets minder professioneel, voornamelijk de mixer. Twee uitgangen en geen effecten… maar dat deert niet want die gebruik ik toch bijna nooit. Het enige probleem was dat de apparatuur op een te laag tafeltje stond, en de draaitafels waren naast elkaar neergezet en de mixer op een lager tafeltje daaronder. En met de vermoeidheid in mijn lijf schiet het af en toe in mijn rug. De promotor vroeg mij commerciëler te draaien omdat men nog niet zo ver zou zijn als in Moskou. Milo /Drop the pressure, Bitches Brew, Free form five komen voorbij maar probeer evenals in Moskou mijn nieuwe platen. Ook de mensen in Nizhny reageren hier goed op en zet alles weer naar mijn hand en het dak gaat er af. Wauw, ik ben nu pas echt weer wakker, wat een publiek! Zijn ze altijd zo enthousiast? Of beleven de russen hun besef van vrijheid op een intensere manier dan dat wij doen. Aan het einde van mijn set na twee uur gedraaid te hebben stapt er een jongen het podium op met een microfoon en maakt het publiek nog gekker met juist getimede zinnen zonder dat hij mijn platen kent. Eindelijk een mc die het begrijpt! Electro en mc-en gaan dus wel samen! Alleen ik was ze nog niet tegengekomen. Achteraf bedankte ik hem voor dit fantastische einde en complimenteerde hem met zijn mc skills…hij vertelde me dat dit zijn eerste keer was…Een natuur talent! In een roze wolk kwam ik nog even bij in de kleedkamer, een surrealistisch moment toen er een aantal vroegen om mijn handtekening…eeehh. ok…

Met zo’n 2,5 uur slaap in het vooruitzicht reden we naar het hotel, pak een lange douche en val als een blok in slaap. De volgende dag vlieg ik weer terug naar Amsterdam.
Ik heb redelijk wat gezien van de wereld, maar hier wil ik snel terug!

: Gaudi club, (Zeppelin Club, naam van het feest) Prachtige locatie,
voordat je in de grote zaal aankomt loop je eerst door mooi
aangekleden gangetjes met barren naar deze ruimte.
.
Rond 23.00 begin ik mijn set.
.
Alles is uit de kast getrokken, geluid is goed, het licht, de aankleding
en ook de organisatie is perfect.
.
Ik hoor wel vaker van vrienden dat ik over geconcentreerd
kan kijken tijdens het draaien…nou, hier heb ik het bewijs.
.
Het feest is in volle gang, bijna de gehele avond wisselen de
dansgroepjes elkaar af. Niet de meest smaakvolle acts, op de
ballerina’s na.
.
Helemaal in mijn element!
.
Alle bezoekers hebben erg hun best gedaan om er zo bizar mogelijk uit te zien. Wauw!
.
We stappen de Jac 40 in die ons naar Nizhny Novgorod brengt
.
Niet een van mijn charmantste foto’s, beetje een zenuwachtig lachje…
Het meisje naast me had de taak me overal optijd naar toe
te brengen, ook haar lach is van zenuwachtige aard.
.
Het uitzicht vanaf mijn zitplaats. Slik.
.
Weer aangekomen in moskou na een poging te hebben genomen
naar Nizhny te gaan. We mogen weer uren wachten op de
volgende vlucht.
.
Zij aanzicht van de Jac 4, we zijn er…we made it.!!!! Euh, oh ja, morgen weer terug ….
.
Met 3 uur slaap in mijn lijf begin ik aan mijn set in de Leo Grotte club in Nizhny Novgorod. Je ziet hier goed
hoe laag die draaitafels staan. Ik sta hier even geconcentreerd mijn knop om te draaien.