CD review: Michael Mayer - Touch By Paul Bergenh., 2 November 2004

Liep Michael Mayer weg van zijn verantwoordelijkheid als vader of was de eigenaar van Kompakt lange tijd onvruchtbaar? We zullen hier nooit antwoord op krijgen, helemaal niet nu eindelijk zijn eerste kindje het levenslicht heeft gezien in de vorm van zijn langverwachte eerste album "Touch". Het moet een zware bevalling geweest zijn, de verse en eerstgeborene oogt namelijk behoorlijk volwassen!

De deejay en producer uit Keulen belooft al meer dan 3 jaar een album uit te brengen, sinds deze zomer heeft hij er met prioriteit aan gewerkt. Zijn eerder gemaakte belofte, om hem half november uit te brengen, komt hij dan ook volledig na. Op het album staan 8 tracks. Stevige en meeslepende techno tracks met stroperige bassen afgewisseld met inspirerende en avontuurlijke minimale klanken.

Michael Mayer houdt wel van wat anders, hij vindt dat alles al bestaat. Toch gaat hij binnen de grenzen op zoek naar iets nieuws. Het album komt dan ook behoorlijk "nieuw" over. Er zijn maar weinig tracks te vinden die zo bol staan van de spanningen als de eerste 4 op dit album. Zo komt in de eerste track Touch (ook de titel van het album) het “hoogtepunt” pas na 5 minuten nadat je al kilometers over de hoofdweg en zijn zijstraten hebt afgelegd. Het derde nummer “heiden” (mijn persoonlijke favoriet) kenmerkt zich alweer door de “positve langweiligkeit”. De geluiden in dit nummer zijn overigens in het heelal opgenomen en direct in het nummer, op een 4 kwarts maat, gebruikt.

Het album laat zich in twee delen door de track "Slowfood". Een geweldige track van meer dan 10 minuten dat nogal stormachtig, bijna deprimerend begint. De track neemt je echter mee, op de rug van een grote vogel en laat je alle mooie plekken van zijn sprookjesland zien. Spannend he? Goed vasthouden, anders val je er van af en mis je de laatste 3 tracks. Weer tracks die zich maar moeilijk in een hokje laten stoppen, wat overigens de bedoeling geweest zal zijn. In track 6 komen we de eerste en enige vocalen van het album tegen "Give me love so that i can give, give me love so that i can give love". In track 7 (Funky Handicap) gaan we weer wat verder de diepte in met klanken die we nog nooit eerder in een technotrack gehoord hebben, de horizon wordt verbreed. Als afsluiter de dancefloorkiller: Amabile, een zeer herkenbaar "electrodeuntje" dat rustig voortkabbelt op een diepe en opzwepende bas, de "Speicher" bas!

Op de cover laat Michael zich op een Andy Warhole achtige manier portretteren, iets abstracter. Bij het openvouwen van het cd boekje geen handgeschreven brief aan zijn fans waarin hij zijn excuses aan biedt voor het laat verschijnen van zijn eerste album maar een miniposter waarop hij op diezelfde Warhol manier geportretteerd staat. Gelukkig hoeft Michael zich niet te verantwoorden, hij heeft de afgelopen jaren genoeg om handen gehad en komt met een album uit dat zo sterk is dat we het hem allemaal vergeven. Al horen we op dit album geen "scotch bagpipe microhouse" terug, er is hier wel een nieuwe ontdekking gedaan: Techno waarin de spanning te snijden is!

Tracklisting:
1 Touch (5:59)
2 Privat (5:54)
3 Heiden (5:37)
4 Neue Luthersche Fraktur (7:04)
5 Slowfood (10:38)
6 Lovefood (4:55)
7 Funky Handicap (5:32)
8 Amabile (6:33)