Nieuwe editie van Mono By Marique, 21 November 2005

Jaaaaah!!!! Mono is weer terug van weggeweest. Na Koninginnedag was het even stil rond de Amsterdamse clubnight. In de zomer vond er nog een strandfeest van jewelste plaats in Scheveningen en hostte de crew een area op Free Your Mind Festival, maar in de clubs was er even niets te beleven op het Mono-front. Daar komt nu verandering in met een editie in Panama. De club aan het Amsterdamse IJ leek de organisatie de uitgelezen plaats om eens met het reizende concept neer te strijken.

Je kent het wel: Je staat in een club. De deejay mixt een minimal-kraker in die je al eens eerder hebt gehoord. Je wil nou eindelijk wel eens weten hoe die heet, dus stap je op de booth af. Als een echte groupie tik je de jock op zijn schouder en vraagt om de naam. Grote kans dat hij je de hoes van de nieuwe Moon Harbour release laat zien.

Het Oostduitse label viert haar eerste lustrum en heeft in de vijf jaar van haar bestaan een mooie collectie juweeltjes voortgebracht. Dat alles onder de bezielende leiding van Matthias Tanzmann, die naast een geweldig producer ook nog eens een meesterlijke knoppendraaier blijkt te zijn. Mono heeft hem voor de gelegenheid overgevlogen naar Amsterdam, waar hij dat voor de eerste keer aan het Nederlandse publiek mag laten zien.

Huisdeejays Lauhaus en Aron Friedman staan hem daarin bij. Eerstgenoemde maakt momenteel furore door heel het land, met zijn secuur in elkaar gedraaide minimalistische monstersets. Lauhaus schuwt de eigen producties niet, die hij middels de cd-speler moeiteloos in zijn sets verwerkt. Niet voor niets vertegenwoordigt hij de Nederlandse minimalscene met een prime-time spot op Innercity. Tiësto eat your heart out.

Aron Friedman richt zich tegenwoordig ook op het live-project waar hij deel van uit maakt. Le Clic maakt momenteel in stad en land furore met een heel eigen sound, die Friedman ook beinvloed in zijn deejaysets. Verwacht een mengelmoes van minimal, house en techno. Maar alle stijlverschillen ten spijt gaan Lauhaus en Friedman als vanouds een uebergezellige back to back set weggeven.

Als dat geen knaller wordt, dan eet Boris Werner zijn muts op.