Deze zomer gaat de hele familie + aanhang samen op vakantie. Leuk natuurlijk maar laat het nou net geboekt worden in het tweede weekend van augustus… Geen SMS dit jaar. Teleurstelling.
Wat nu? De festivalkriebels worden groter en na kortstondig overleg met broer Gijs wordt besloten: Melt! Ook in Duitsland en ook aan een meertje..
We vertrekken donderdagochtend 14 juli en de treinreis naar Oost-Duitsland van ongeveer 9 uur verloopt zonder problemen. Op het station van Dessau wachten we op de bus terwijl er een fikse onweersbui overtrekt. Dat belooft wat. 40 minuten later worden we gedropt bij Ferropolis. Zo’n 140 km onder Berlijn ligt deze “Stad van Staal”. Als we op de nog erg lege camping ohne pkw komen (er staan 3 tentjes) begrijpen we waarom. Naast het meer zien we het festivalterrein liggen met 5 oude baggeraars (40 m. lang en 120 m. breed) erboven uitsteken. Vet!
Snel tentje opzetten en op zoek naar water en wat eten. Er is wel een supermarkt maar deze heeft helaas niet aan ons vroege vogels gedacht, nog gar nichts aanwezig. We bietsen water bij de buren, eten onze laatste appels en sinasappels, beachballen wat en beginnen dan aan het hoofdgerecht: soep en knakworsten!
Nadat we ongeveer een uurtje hebben blootgestaan aan een invasie van grote, luidruchtige, vervaarlijke insecten die uiteindelijk zijn verjaagd door de rook van een paar vuurtjes en onze beachbalbatjes, genieten we van een heerlijke avond en nacht: een prachtige halve maan, veel sterren, vodka wyborowa en de cannabiscupwinnaar ’97.
Vrijdagochtend. Langzaamaan wordt de camping wat voller. Onze maag echter alles behalve dat. We besluiten met lege rugzakken naar het dorpje Grafenhainichen te lopen, nemen het ervan op een terrasje en met volle maag en genoeg proviand zien we bij de ingang dat de stroom mensen op gang komt. Ons plekkie is inmiddels aardig volgebouwd. Ik doe een tukkie en Gijs maakt kennis met onze Duitse buren Tobi, Anja en Svenja.
Wat later lopen we met z’n vijven langs het meer naar het festivalterrein. Het hoofdpodium bevindt zich in een soort amfi theater, daaromheen de vijf stalen reuzen met nog drie areas. Maximo Park gemist (het optreden was door de laatste onweersbui van het weekend flink in het water gevallen, hoorde ik later), naja nog genoeg andere optredens – later zou blijken dat we er nog heel wat meer zouden missen maar ach, zo gaat dat op festivals.
Onze Duitse vrienden gaan naar Phoenix, wij naar de Big Wheel stage voor Eulberg (video 23 mb, 1:15). Lekkere plaatjes, de sfeer zit er al aardig in. Bij ons na verloop van tijd ook het aantal Becks Gold waardoor de planning redelijk in de soep loopt: Tiefschwarz, Roisin Murphy, Fischerspooner… allemaal gemist. Wat dan wel gezien? Een klein stukje Metope & Ada, Steve Bug en waarschijnlijk nog wel wat andere acts. Held van de ochtend is toch wel Michael Mayer. Met een ongelooflijke grijns op z’n gezicht gooit hij het ene lekkere plaatje na de andere op de draaitafels. En maar spelen met het publiek.
Om 08.00 is het afgelopen maar net naast het terrein gaat het bij de Sleepless Floor de hele dag door. Als de Gebroeders Teichmann afleggen, vind ik het ook wel genoeg. Ik slenter in het ochtendzonnetje naar de tent en plof bij onze buren die al weer op zijn, neer. Guten Morgen!
Donderdag deel II
Foto’s: Gijs en Jan