Jay Haze - Love For a Strange World Album Review By Prop, 15 February 2005

Op 21 maart zal er een nieuw album uitkomen van Jay Haze op het label Kitty Yo, Groovetrackers kreeg een persrelease en legde het album onder loep en Nicky v/d Ijssel schreef een review. Het album zal op vinyl (3x) en op cd gereleased worden.

De eerste recensie ooit van een cd is gelijk een van de meest ‘vage’ die ik ooit gehoord heb, namelijk; Jay Haze - Love for a strange world. Vooral ‘vaag’ omdat ik totaal wat anders verwachtte te horen, want naar aanleiding van een Reactor setje wat ik ooit eens gedownload had en wat remixes, waaronder Ricardo Villalobos z'n Easy Lee, dacht ik toch al een aardig beeld van deze in Berlijn wonende Amerikaan te hebben, niet dus!

En Jay Haze is ook niet zomaar iemand, hij is eigenaar van aardig wat gevarieerde labels zoals Textone, Contextterrior. Tuning Spork en Future Dub. Jay vergelijkt zijn stijl van muziek maken als een cross-over tussen Ricardo Villalobos, Robag Wruhme en Richie Hawtin met uitstapjes naar het betere digitale scheurwerk van Cristian Vogel en Jamie Lidell. Op Love for a strange world maakt Jay veel gebruik van de vocalen van de zanger De:xter, iets teveel als je het mij vraagt. Waardoor er voor mij echt weinig goede luisterbare en dansbare tracks overblijven.

Ook wordt er helaas naar mijn idee weinig tot geen gebruik gemaakt van enige synthesizer of wat dan ook om wat afwisseling aan de nummers te geven zoals bijvoorbeeld een pakkend melodietje of een climax. Hij moet het meer hebben van vervormingen van stemgeluid enzovoort, wat Haze overigens leuk toepast hier. De paar goede nummers die er op staan hebben in principe een makkelijke maar toch pakkende basslijn, de standaard knisper- minimal geluidjes en hi-hatjes zijn hier ook volop aanwezig.

Vooral nummer 4 - ‘Get your lovin on’ en 5 - ‘Can’t feel anything’ spreken mij het meest aan omdat deze nog een beetje discreet qua zang zijn gehouden om het zomaar te zeggen, maar zijn ook eigenlijk in zijn geheel niet origineel.

Het nare namelijk van de overige nummers is, is dat er zeer cheesy doorheen wordt gezongen met een redelijke irritante stem van De:xter met slappe teksten zoals 'I love you' en 'Why did you do it' enzovoorts. Dit ook vaak gecombineerd met een onregelmatige beat en met een freaky sound maakt dit toch wel heel apart cd'tje, je moet er echt voor openstaan. Ik denk dat Jay Haze vooral samen met Cristian Vogel best wel wat leuke nummertjes zou kunnen maken, want qua vaagheid liggen ze wel op een lijn, hoewel Vogel wel iets verder gaat en mij meer aanspreekt.

Al met al vind ik toch dat als een artiest een album uitbrengt er minstens één, maar het liefst twee klappers op moeten staan. Maar gezien de stijl, die niet echt in een hokje te plaatsen is, kan je je afvragen of daar uberhaupt wel een klapper mee gescoord kan worden.

Conclusie:
Wil je iets vernieuwend horen dan is dit een goed album om te checken, maar of je het leuk vindt is een tweede.
Voor mij is het geen klapper maar wel leuk voor tussendoor. ik mis zelf de variatie om het spannend te houden.

Jay Haze