CD Review: Jake Fairley - Touch not the cat By martijn j, 22 November 2004

Vergezeld door een veelbelovende persbrief krijg ik een cd ‘Touch not the cat’ van Jake Fairley in m’n handen gedrukt. Het tweede volledige album na ‘Crisis’ van de hand van de Canadees in twee jaar. Op het label Dumb-Unit uitgebracht.
Logische gevolg is dat je de klep van de cdspeler opendoet en de schijf op de juiste plek legt… De display van de speler zeg 01 en de eerste track begint te spelen. Een alleraardigst begin… 'Nightstick' is de titel van de track. Rauwe synths, die me bekend voorkomen, een redelijk makkelijk verloop van het nummer met aardige vocals, die door het distorten niet of nauwelijks te verstaan zijn. Niet dat ik me daar om kan bekommeren… het gaat mij om een totaalplaatje en ik luister pas na een flink aantal keer wat er nou daadwerkelijk gezegd wordt ofwel gezongen. ‘Mosquito’ begint ook leuk… klinkt lekker.. jah.. laat ik het voor ’t gemak een beetje donker noemen. Dit verdwijnt in mijn optiek een beetje als de basskick erin komt, maar goed, het betreft hier een mening. Hier wat beter te verstaan gezang. Leuk… En ja… zo de cd verder luisterende, kom ik eigenlijk niet tot de conclusie, dat er zich echt een uitblinker op de cd herbergt. De meeste tracks lijk ik al eerder gehoord te hebben, althans.. die indruk wekken ze me. Ik zal er niet verbaasd van staan te kijken als Jake Fairley albums van T.Raumschmiere in zijn kast heeft staan waarnaast ook nog wat werk van Miss Kitten, want daar proef ik een hoop ingrediënten van. Bijna alle nummers hebben een aardig begin, maar vervallen nogal snel in meer van hetzelfde. Als ik dan iets van een uitschieter zou moeten noemen kom ik bij het instrumentale ‘Dinklesburg’, de vijfde track van ‘Touch not the cat’ en ‘Barry Ville’, nummer negen. Maar ook dit is persoonlijk…en kan komen doordat ik niet thuis in z’n muziek ben..
De intens lovende woorden, die in de begeleidende brief staan, kan ik niet onderschrijven. Een paar nummers is ok, maar het hele album luisteren is aan mij niet besteed. Ik heb het wel enkele malen geluisterd om er een gedegen mening over te kunnen geven, maar vaker zal het niet gedraaid worden. Vanaf ‘At night’, track 7, begint Jake me echt te ergeren. Dan hoop ik dat het zo is afgelopen, maar concludeer ik dat ik nog 4 nummers ‘moet’. De laatste twee nummers vallen mee. ‘Barry Ville’ is zoals eerder al gezegd goed te beluisteren, maar nog steeds met de kanttekening, dat dit me nogal bekend voorkomt van buiten Jake Fairley.
Ik kan stellen dat het niet geheel mijn kopje thee is, maar het zal menig oor welgevallen.. daar twijfel ik niet aan.. En als het uit de speakers rolt op een feest, zal ik waarschijnlijk ook niet stil kunnen staan.. Het is namelijk wel een dansbare plaat.

Martijn J.