Johnnie Taylor met ‘What about my love’ een nummer wat mij vooraf weinig zegt. Maar als ik het op zet klinkt het toch enigszins bekend en goed. Dat is nu precies ook de bedoeling van de nieuwe serie The Kings of … . In deze serie worden bekende dj’s/producers gevraagd om binnen een bepaald genre een dubbelcd te vullen met hun favoriete onbekende ruwe diamanten binnen datzelfde genre. Wat mij betreft is dat op deze eerste editie die op 25 oktober 2004 gereleased wordt, die volledig in het teken staat van Disco, goed gelukt.
Maar eerst wat achtergrond informatie
The Kings of… is een nieuwe serie op het in Berlijn gevestigde BBE/Rapster Records label. Het is een eerste cd uit een toekomstige serie die elke keer een bepaald genre zal beslaan. Elke nieuwe The Kings of wordt weer geproduceerd door andere dj’s/producers. Je zult deze serie vol met onbekende nummers en re-edits van de wat bekendere nummers vinden. Voor deze eerste serie zijn Dimitri from Paris en Joey Negro gevraagd. Twee mannen die een grote staat van dienst hebben opgebouwd binnen de dance scene maar bovenal zelf ook niet vies zijn van een potje disco. Dimitri form Paris is onder andere bekend van zijn ‘Playboy Mansion’ albums en heeft al eens eerder een disco album gemaakt, genaamd ‘Disco Forever’ (BBE LP 034). Ook Joey Negro heeft aardig wat producties achter zijn naam staan zoals ‘Do it, believe it’ (NG 045) of ‘Do what you feel’ (ZEDD 12 005).
Dimitri Yerasimos en Dave Lee zijn ook zeker geen onbekenden van elkaar. Samen spaarden ze al een tijdje disco platen en werden ook vrienden en bundelden hun krachten omdat ze elkaar niet wilden overbieden bij het bieden op platen op Ebay, de welbekende veilingsite. Ze wilden ook de platen delen met het publiek, de ideale ingrediënten voor een goede mix cd.
Is misschien dit het discogevoel?
De cd zelf
Zoals ik al eerder aangaf zijn het veel onbekendere nummers maar wel ruwe diamanten. Ik herkende geen titel, dat kan uiteraard ook aan mijn eigen muziek kennis liggen, maar de herkenbaarheid van het album was wel groot. Veel bekende samples, of eigenlijk samples die later weer door andere producers gebruikt zijn. De sfeer van de cd is ook erg goed. Je krijgt een beetje, voor wie de film kent, een Jackie Brown gevoel. In die film hadden ze muziek uit de jaren zeventig zitten. Vooral bij het nummer van Risco Connections ‘I’m caught up’ moet ik gelijk denken aan die film van Quinten Tarantino. Ook Wild Cherry met ‘Play that funky music (white boy)’ had ook niet misstaan op deze cd.
Bij Johnnie Taylor met ‘What about my love’ kreeg ik gelijk associaties met dat huidige hitje ‘Drop the pressure’ van Mylo. En daarmee krijg je gelijk ook het idee van hoe wisselend het album is. Sommige nummers zijn echte disconummers en daar krijg je ook dat discogevoel bij, een gevoel wat ik moeilijk met woorden kan beschrijven. Andere nummers neigen meer naar de house kant en zouden uitermate geschikt kunnen zijn voor op de dansvloer van menig house feest in ons land. Dat maakt deze cd ook zo interessant, het is niet een opeenvolging van disconummers. Uiteraard hebben beide heren hier een groot aandeel in gehad door niet alleen maar wat nummers op een verzamelcd te zetten maar ook eigentijdse edits ervan te maken. Wat mij betreft dus een geslaagd eerste deel en ik kijk al uit naar de volgende serie. Dat wordt The Kings of Funk, samengesteld door RZA en Keb Darge.